Setiap kali anak-anak kecil bertandang ke rumah sempena Syawal, saya pasti jadi orang terakhir yang mereka salam.
Barangkali wajah saya bengis, budak-budak ini takut. Atau naluri kebapaan yang rendah.
Kata orang, budak-budak boleh menghidu benda-benda macam itu.
Kata orang, budak-budak boleh menghidu benda-benda macam itu.
Tapi, kalau saya capai dan dukung, tidak pula mereka menangis. Senyum. Sengih.
Mungkin sebab tangan saya kosong. Tiada sampul berisi wang.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan